17 Nisan 2013 Çarşamba

hep mutlu ol çocuk

ilk defa telefondan post paylaşacağım.eve varmayı bekleyemedim çünkü.
işten çıkmamla yağmurun bastırması bir oldu.neyse ki şemsiyem vardı.otobüse bindim,yerleştim ve müzik dinlemeye başladım.müzik eşliğinde dışarıyı seyretmek daha çok hoşuma gidiyor.küçücük bir çocuk gördüm.bi köşeye pısmış,yanında simit tepsisi...üstünü kağıtla örtmüş ama nafile,ıslanmış simitler.çocuk umutsuzca ve ağlamaklı bir bakış attı simitlerine,başını ellerinin arasına aldı başladı ağlamaya.yüreğim cız etti,gözlerim doldu.otobüste olmasaydım salıverecektim gözyaşlarımı.küçücüktü o daha.çocukluğundan mahrum kalmış bir bedendi.küçücük bedeninde,ruhunda ne büyük acılar yaşıyordu kim bilir.şöyle bir çevresine baktığında,kendine nispeten cok iyi şartlarda büyütülen yaşıtlarını gördüğünde nasıl bir ızdırap duyuyordu ruhu acaba?hissetmeye çalıştım,ruhumu bır şeyler kemirmeye başladı o anda.belki ailesinin durumu çok kötü,belki de umursamadan calıştırılan çocuk satıcılardan sadece biri.kafamı allak bullak ettin çocuk.otobüsten inip kucaklamak istedim seni,mutlu ol istedim.hayat sana nasıl yaklaşacak bilmiyorum çocuk ama bil ki hiç tanımadığın biri senin için dua edecek.mutlu ol diye,doyasıya çocukluğunu yaşa diye.

10 yorum:

  1. çok üzücü malesef. Allah yardımcısı olsun bu küçüklerin.

    YanıtlaSil
  2. Böyle yazınca böyle görünce şikayet ettiklerinden utanıyor insan :( Hayat ona inşallah bu günlerini hiç hatırlamayacak kadar güzellikler verir.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. böyle durumlarda ben de aynen böyle hissediyorum ve ben de öyle geçiriyorum içimden.

      Sil
  3. keşke inseydin otobüsten tüm simitlerini satın alacak parayı verseydin ona :(( yani ben olsam öyle yapardım.İnsan kahroluyor

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. simitlerin parasından çok çocukluğunu geri vermek isterdim ben o küçüğe.çok ihtiyacı vardı buna.küçücük yaşına rağmen omuzlarındaki yük fazlaydı..

      Sil
  4. Adaletsiz dunya...Hissettiklerini cok guzel aktarmissin, icim burkularak okudum. Sevgiler.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. keşke dedim,keşke tüm üzgün çocukları mutlu edebilseydim.böyle bir imkanım,yeteneğim olsaydı keşke..
      sevgiler çok.

      Sil
  5. Nasıl dağılıyor insan böyle bir manzara karşısında :(
    Hep de bana denk gelir böyle şeyler yolda yürürken. Sanırım algıda seçicilik.
    Bir gün nasıl deli yağmur yağıyorken mezarlığa girdim. Kısa yoldan gideceğim ,akıllıyım ya... Bi adam nasıl iyi giyimli , şapkalı siyah uzun bir pardesü var üzerinde. El etti bana ,otostop çeker gibi o kadar ıslanmış ki belli birine dua etmeye gelmiş ama yağmura fena yakalanmış.
    İlk Önce bi yavaşladım, sonra dedim kapkara koskoca mezarlık nasıl durup alayım tanımadığım adamı.
    Ağlayarak eve gittim. Günlerce ve aylarca aklımdan çıkmadı :(
    Vicdan çok tuhaf bir his yaaa Eylül! Bak yine aklıma geldi :(

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. öyle bir zamanda yaşıyoruz ki malesef içimizden gelen şeyleri yapamıyoruz bazen.o adam iyi niyetli biri olabilir ama pekala da kötü biri de olabilir,neler duyuyoruz her gün.o yüzden vicdanını biraz hafifletebilirsin Damla.o an kötü oluyor insan tabii.vicdan var dediğin gibi,belki yardımcı olup hayır duasını alacaktın ama dediğim gibi yaşadığımız zaman çok tehlikeli bir zaman ne yazık ki.
      dışarda çocuk satıcılar oluyor ya misal,selpak falan satıyorlar.bazıları öyle mahzun duruyor ki yardım edesim geliyor.ama olayın iç yüzü öyle olmayabiliyor.ailesi o şekilde yapmasını tembih ediyor.biliyorum çünkü gördüm ve duydum böyle şeyleri.düşünsene 7-8 tane çocuk yapıp sokaklara salıyorlar ve onların üstünden para kazanıyorlar.ne acı değil mi?o çocukları çekip kurtarmanın bir yolu olmalı.sen ona para verdiğinde boşa gidebiliyor nitekim.
      ama vicdan da var bir yandan,görünce de dayanamıyorsun işte.

      Sil

tekrar tekrar beklerim efendim,özletmeyin kendinizi :)

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Popüler Yayınlar