10 Eylül 2014 Çarşamba

hatıra kalsın diye..

Bloguma geri döneyim mi dönmeyeyim mi diye debelenip dururken 'hadi bi girip bakayım bari,kim ne paylaşmış' dediğim bir anda sevgili Bahar'ın nam-ı diğer annesiningülünün 'e bebek geldi yaz artık, sonra pişman olma yazmadığına... günler çabuk geçip unutuluyor ;) mesajıyla hadi dedim iki kelam edeyim de hatıra kalsın buraya da:)
Günlük yazmayı çok severim,ilkokul beşten beri güzel bir arşivim var diyebilirim:)Şu anda da bebeğim için yazıyorum,gün be gün onu yazıyorum,not ediyorum.Buraya gün be gün yazacağımı pek sanmıyorum,instagram kullanmak blogu sollattı sanki,biliyorum hoş değil ama gerçekler böyle naparsın:)
Neyse gelelim konumuza:)

08.08.2014
Günlerden cuma.
Hamileliğimin 39 hafta artı 5.günündeyim.Bizim için sabırsızlıkla beklediğimiz günlerin sonu geldi,vuslat vakti bugünmüş de haberim yokmuş.

36.haftamda nst'de sancı çıkınca nasıl da panik yapmıştık eyvah erken mi gelecek bizimki acaba diye.Boşaymış o panik:)Günler günleri kovaladı bizim bıdıktan ses seda yok.Herkes soruyor doğurdun mu diye,gına gelmişti artık moralim de bozuluyordu.Vakti dolacak da gelmeyecek,sezeryan olacağım ben diye şartlamıştım kendimi son zamanlarda ki en başından beri nasıl da doğal doğumu istiyordum.Bol bol dua ediyordum Allah'ım sen bana doğal doğumu hayırlısıyla yaşat diye.Benim için de bebeğim için de en sağlıklısının bu olacağını,vakti gelince onun kendiliğinden geleceğini düşündükçe doğal doğuma olan istediğim gittikçe artıyordu.Etrafımdakiler deli gözüyle bakıyordu bana,çoğu arkadaşım 'deli misin sen çok ağrır,hem kesiyorlar dikiş de atıyorlar ay uy oy bayıliciiiim' gibisinden şeyler diyorlardı bana,sanki sezeryan da kesmeyeceklermiş gibi:)Gülüyordum,he he diyordum.Anlatılan ürkünç senaryolar bile vazgeçirmedi beni.Nitekim 37.haftada doktorum doğum şekli için beni muayene ettiğinde doğal doğumun bende zor olacağını söylediğinde,acı çekmek istemiyorum diyorsan gel 1 ağustosta alalım bebeği dediğinde bile bir an bile tereddüt etmedim doğal doğum için.Süresi dolduğunda,kendi istediğinde gelsin istiyordum çünkü.Bir takım anatomik ölçüler dışında bir engelim yoktu doğal doğum için.O da beni korkutmadı,doğuran nasıl doğuruyor dedim,cahillikten demişim,cesaretim ordan geliyormuş meğersem:)

39+5
Sabah altı civarı.
Nişanım geldi.
Nasıl da heyecanlandım,nasıl da mutlu oldum ve nasıl da korktum!:)Günlerce hadi suyum gelsin,hadi nişanım gelsin,aman sancı gelsin diye diye diye sonunda olmuştu işte!Heyecandan geri uyuyamamıştım tabi.Saat dokuz buçuk gibi hastaneyi aradım.Hemen gel muayeneye dediler.Saat on bir gibi gittim,nst'ye girdim ilk,sonra da doktorum muayene etti.Açılma yok,daha doğurmazsın dedi gülerek:)Çok tatlı kadındır doktorum,perşembeye kadar süre veriyorum sana dedi.Ben de moral sıfırlandı tabi.Açılma var deseydi dünyalar benim olacaktı ama bir umutsuzluk kapladı içimi.Tamam dedim,gelmeyecek bu çocuk,sezeryan olacağım ben sonunda.Etrafımda duyduğum senaryolar hep o yöndeydi çünkü.Bol bol yürüyüş yap,merdiven in çık dedi,yolladı beni eve doktorum.Eve gelince bir hırs yaptım ki sormayın gitsin:)Adana yanıyor,sıcaktan ve nemden geberiyoruz,nefes nefese kala kala merdiven inip çıktım yarım saat kadar.Sonra duşumu aldım ama oturmadım bir daha merdiven inip çıktım,hızımı alamadım evi temizledim,koltuğun kenarına tutunup otur kalk hareketleri yaptım.Saat ikiydi sanırsam değişik bir acıyla tanıştım,adı sancıymış:)Saat iki buçuktu ve beş dakikaya bir sancı geliyordu bana,nefesimi kesiyordu resmen.Yaşamadan tahmin edemiyormuş bilemiyormuş insan.Saat üçte eşimi aradım,dedim gel hastaneye gidiyoruz!Giderken hastane çantamı almayacaktım nerdeyse,cahillik midir nedir doğurmam sanıyordum:)İki üç gün sancı çekicem,gelmeyecek diye şartlamışım kendimi ya ondan.Hastaneye gittik sakin olmayan bir şekilde:)Eşim panik yaptı da azcık,sancı çekerken bir yandan ona sakin ol dikkatli sür aman yavaş diyip duruyordum :)

Hastaneye gittik,muayene etti ebe beni ve 4 cm açıklık var demez mi?Müthiş bir acı çekiyorum ama nasıl da mutlu oldum o açıklık var lafını duyunca bilemezsiniz:)Yaklaşık yarım saat sonra yedi santim oldu açıklık.Kısa bir süre sonra da yeterli açıklık sağlanınca doğumhaneye alındım.Tüm detaylarıyla çektiğim ızdırabı yazmak istemiyorum çünkü biliyorum ki okuyacak olan tatlı hamişler var:)Benim yüzümden sezeryanı seçsinler istemem:):) Şaka bir yana doğum olayının çok kolay olmadığını hepimiz biliyoruz.Herkesin anatomisi de sancıya dayanıklılığı da farklıdır.Ben de öyle oldu diye herkeste öyle olacak diye bir şey yok.Şunu diyebilirim ki sancı geldiği anda boşa bağırıp da enerjinizi harcamamanız gerekiyor.Nefesinizi tutup kuvvetlice ıkınmak gerekiyor.Doktorum,ebe,hemşireler heba oldular bana bunu diye diye:)Çok kuvvetli sancı geldiğinde düzgün nefes alıp vermekmiş,susup ıkınmakmış çok güç oluyor.O an karamsarlığa kapıldım,sanırım doğuramayacağım bayılacağım ben hatta öleceğim diye düşünüyordum.Bizimkinin kafasının çıkması da olaylı oldu,vakum kullanmak zorunda kaldılar.Bir yandan nst'ye bağlıyım,bebeğin kalp atışlarını takip ediyorlar,hadi diyorlar vakit azalıyor,tüm gücünle ıkın!Hadi kafası gözüküyor,bak saçları gözüküyor,hadi hadi hadi az kaldı hadi hadi...Ama olmuyor,yeterli gelmiyor bir türlü ıkınmam.Karnıma kuvvetlice bastırıp bebeği ittirmeye çalışıyorlar,kusacak gibi oluyorum,kemiklerim kırılacak sanıyorum.Sonra bekleyecek vakit kalmadığı için vakum kullanıyorlar.Doktorun vakumu eline aldığı anı da hatırlıyorum.Ve sonunda kafası çıkıyor çok şükür ama panik bitmiyor.Sesleri duyuyorum hayal meyal,kordon dolanmış boğazına.Kesin çabuk kesin şunu diye bağırıyor doktor titrek bir sesle,'bebeği kaybedemem,hadi kesin çabuk kesin şunu!!!'.Aklıma geldikçe hala gözlerim yaşarıyor,hala binlerce kez şükrediyorum Allah'a.Kordon kesiliyor,aniden vücudumun içinden bebeğimin bedeni süzülüveriyor.İşte o an tüm acılar diniyor.Müthiş bir rahatlama geliyor bünyeme.Hemen alıveriyorlar bebeğimi,poposuna vurup duruyorlar ama ses yok!Beni alıyor müthiş bir ağlama.Durduramıyorum kendimi,orada neler oluyor anlam vermeye çalışıyorum,niye ağlamıyor diye ağlıyorum.Sonra inceden bir ses geliveriyor.İçim nasıl da cız ediyor.Tatmin olmuyorum ama,' iyi mi iyi mi bebeğim?' diye sorup duruyorum.Doktorum gülümseyerek yanıma geliyor,iyi iyi korkma diyor bana.Görene kadar inanamıyorum bir türlü.Sonra aylarca içimde hiç görmeden sevdiğim bebeğimin suratını görüyorum.Bana göre mis gibi,en temiz yerden geliyor,yorucu bir yolculuk yaptı,kolay olmadı onun için de bu kavuşma anı.

İlk bir hafta lohusalığı dibine kadar yaşadım sanırsam.Çınar'ı hemen her emzirişimde,onu her seyredişimde sürekli ağladım.Yemek yerken bile bi an aklıma geldi,yine ağladım,hem de hıçkıra hıçkıra.
Yazdıkça açıldım bu arada,yazasım geldi ama minik koalam izin vermiyor şu an:)
Yine yazarım ben sanki,özlemişim burayı.
Pazartesi günü bir aylık olduk biz!Nasıl geçti hiç mi hiç anlamadım,idrak edemedim.Daha dün içimdeydi,sabırsızlıkla bekliyorduk,hiç doğuramayacağımı sanıyordum ki aramıza katıldı,bir ay doldu bile.Zalimsin zaman diyorum okuyan herkesin gözlerinden öpüyorum,minik koalam beni bekler!:)




27 Mart 2014 Perşembe

21.hafta


Git gide büyüyoruz,"Hey,ben de burdayım!" demeye başladı iyice bizimki:)
Sürekli tepiniyor içimde daha minicik olduğu halde.Özellikle ben yemek yedikten sonra bildiğin coşuyor da coşuyor:)
Konuşuyorum sürekli onunla.Bak diyorum çıkınca böyle böyle yapmayacaksın,uslu duracaksın,anlaştık mı dostum diyorum :)

Rabbim isteyen herkese hayırlı evlatlar versin inşallah.
Her aşaması ayrı güzel hamileliğin.Gece yatarken sıkıntı oluyor, e o kadar da olsun:)Düzgün yatmayı beceremiyorum yahu!:)Sol tarafa yatmak en sağlıklısıymış,ben dakika başı dönüp duruyorum ama bakalım nasıl olacak göbiş iyice büyüdükten sonra,uyuşup kalırım yatamam herhalde diye düşünüyorum :)

İş yerinde elbet ki zorlanıyorum.İstiyorum ki evde malak gibi takılayım,bebeğime bir şeyler yapıp durayım amma çalışmak da lazım işte malum.İşe de pek odaklanamıyor ki insan!Aklımda sürekli fikirler uçuşuyor,şunu mu yapsam şöyle mi yapsam şunu mu alsam vs. vs... Bu uçuşan fikirlerle çocuğun birinci yaşının kutlamasına kadar gittim,o derece yani :)

Yarın doktor kontrolümüz var.Bakalım ne kadar büyümüş,keyfi yerinde mi canlı bağlantı yapacağımız oğluşumuzlu,heyecanlı ve mutluyum :)

Sağlıcakla kalın,keyfiniz bol olsun inşallah.
Öperiz miniğimle sizi :)



1 Mart 2014 Cumartesi

Veeeee cinsiyetimiz belli olduuuuu!!!!! :)

Dün itibari ile oğluşumuzun olacağını öğrendik:)
Babamız erkek hissettiği için pek şaşırmadı lakin ben epey şaşırdım,tatlı bir şaşkınlıktı tabi:)Doktora da sordum emin misiniz onun şey olduğuna,parmak ya da kordon felan olmasın o sakın?:)
Taa evlenmeden önce bile ilk çocuğumun kız olacağını hissetmişimdir,his işte tabi,şaşkınlık da ordan kaynaklandı ilk başta erkek olduğunu öğrenince,sonra hemen adapte oldum oğluşuma tabiki :)
Babamız da videoya çekiyordu bebişin ekrandaki görüntüsünü bu arada.
Hoş ve heyecanlı anlar yaşadık velhasıl.Allah isteyen herkese hayırlı,güzel evlatlar versin inşallah!

Bizden şimdilik bu kadar!
Araştırmam gereken bir sürü şey var artık.En başta da cici,farklı erkek kıyafetleri nerden bulunur?:)
Değişik bereler,aksesuarlar bulursam ananesine ördürtmeyi de planlıyorum,malum ağustosta doğacak Allah izin verirse ve en tatlı zamanları kış mevsimine denk gelecek.Şimdiden kreasyon tasarlıyorum aklımda:)
Sizin önereceğiniz güzel markalar,fikirler varsa yazın lütfen,inanın çok işime yarar:)


 Keşke binalara hapsolmaktansa çimlerde çalışsak değil mi nasıl da güzel olurdu.


Adana'da geçen haftadan bu kareler.Bahardan öte yaz gibiydi hava,müthiş sıcaktı.

Bu da sinsice bütün seksiliği ile poz veren kedi:)Seviyorum len sizi!

Allah'ım ne zaman çiçekçi görsem içim açılıyor,tüm çiçekleri satın alasım geliyor.İyi ki var çiçekler!

Vitamin depolama zamanı!Hem benim için hem de oğluşum için şart,malum:)

Yaz meyvelerini nasıl da özlemişim.Yaz gelsin lütfeeeennnn!!!Karpuz yemek istiyorum kana kana bir de :)


İnstagram : eylullulye 

23 Şubat 2014 Pazar

16.hafta biterken

Yolu yarılamamıza az kaldı hayırlısıyla :) Önümüzdeki cuma doktor kontrolümüz var ve veledin canı isterse şayet cinsiyeti de belli olacak inşallah :) Gerek erkek çocuğuna olsun gerekse kız çocuğuna olsun çok cici,farklı şeyler görüyorum ve alamamak can sıkıcı oluyor,o yüzden cinsiyetin belli olmasını daha çok istiyorum :)
İştahım tam gaz yerinde,maşallah diyin:)Et dışında hemen her şeyi yiyorum.Et olarak da en tahammül edemediğim kebap.Sanırsam ömrüm boyunca kebap yiyemeyeceğim,o derece tiksiniyorum.Geçenlerde ilk fast foodumu yemiş bulundum,hamileyken hiç tüketmemiştim ta ki şu ana kadar!Nasıl da özlemişim.Bakınız aşağıda:)

Bu haftalarda giyim kuşam konusu biraz sıkıntı yaratıyor.Evde olsam neyse,geçiştiririm de işe gidince olay tam bir kabus olmaya başladı.Önceden olan hiç bir pantolonum doğal olarak olmuyor.Hamile pantolonları da henüz erken,o da olmuyor.Elbise aldım iki tane,onlar da sıkıntı yok,gayet rahat:)Kısır döngüye giriliyor azcık.Bir hafta önce olan bir hafta sonra olmamaya başlıyor.Ne yapacağımı şaşırdım.

***

Bolca film izlemeye çalışıyorum.Var olan,vücutta biriken strese iyi geliyor,bilhassa iş stresine!
Bu hafta "Bir Küçük Eylül Meselesi"ne gittik."Romantik filmmiş,bak çok güzelmiş"diye çektim götürdüm eşimi,sonunda da bir güzel ağladım:)
Tatile gidesim geldi fena halde,imrendim ada ortamını görünce.
Güzel ve çarpıcı filmdi vesselam.


Bir kaç fototucuk da instagramdan paylaşayım,posta noktayı koyayım.
Sağlıcakla,keyifle kalın!
İnstagramdan takip etmek isterseniz de kullancı ismim eylullulye


Böyle şeyleri de esirgememek lazım yavrucaktan :)



Bu hafta içi sabahları sahne genel olarak böyleydi:Sisler içinde!


Bu da benim kullanmaya kıyamadığım,süs olarak kullandığım minik kumbaram:)

15 Şubat 2014 Cumartesi

selam!


Blogumu aksatmak istemediğimden kısa bir post yayınlayayım dedim.
Ah instagram ah!Tembelleştirdin bizi iyice yahu :)

15.haftayı da doldurduk çok şükür.Göbişten çok saçlarımdaki beyazlar daha bir belli ediyor hamile olduğumu:)Göbiş de yavaştan yavaştan eşlik etmeye başlıyor.Özellikle yemek yedikten sonra bildiğin 7 aylık hamile gibi oluyorum:)İştahım da gayet iyi,özellikle son bir haftadır epey yumuluyorum yiyeceklere.Çok çabuk acıkıyorum,iş yerinde biraz sıkıntı oluyor bu durum,malum her an bir şey yiyecek durumda olamıyorum,ufak tefek şeylerle geçiştirmeye çalışıyorum şimdilik.


Kısırı çok severdim,hamileyken daha bir sevmeye başladım.İki güne bir canım çekiyor kısır,bi de acı yemeyi çok seviyorum,bolca süs biberi-acı turşu indiriyorum mideye:)Önceden de yerdim ama hamileliğim boyunca acı aşkım arttı resmen.Acılı şalgam içmeye de bayılıyorum!:)


Yediğimi içtiğimi bırakıp biraz da izlediklerimden bahsedeyim :)
Şu animasyon filmleri çocuklardan çok yetişkinler için sanki,nasıl mutlu oluyorum izlerken.Su gibi akıyor,hiç sıkmıyor,ağızda bıraktığı tat da çok güzel oluyor.Çok sevdim Karlar Ülkesi'ni.


Sinemada gitmeyi planlamıştım ama kısmet olmamıştı.Demin izledik eşimle.Çağan Irmak yapar da güzel olmaz mı hiç.Biliyordum ki ben böylesine güzel ve derin bir film olduğunu.Fragramanından da belliydi hem.Düşündüren filmleri daha bir seviyorum.Görüldüğü üzere oyuncu kadrosu da çok iyi.İzlemediyseniz kesinlikle izleyin derim.

1 Şubat 2014 Cumartesi

13. hafta dolarken

Dün doktor randevumuz vardı.En son 6 haftalıkken gitmişim görmüşüm bebeğimi.Bir buçuk ay olmuş nerdeyse.Hem meraklıydım hem de ufacık tedirginlik vardı üstümde.Ama o kıpır kıpır hallerini gördükten sonra nasıl da derin bir nefes aldım nasıl da rahatladım anlatamam :)
Küçücük tefecik bir şey henüz ama hareketleri öyle belliydi ki.Ellerini ayaklarını oynatışı çıkmıyor aklımdan. Eşim de yanımdaydı,heyecanla ve şok içinde izledi o da :)
İkili test için de kan verdim.10 gün sonra öğreneceğim sonucu inşallah.
Bu arada cinsiyeti belli olmadı,göstermedi.Herkes ama herkes erkek olacak dese de bana,içime kız doğuyor benim.Hamile kalmadan önce bile öyle hissederdim nedense:)Bakalım sonucu bir ay sonra kontrole gittiğimizde öğreneceğiz inşallah.

Her şey yolunda çok şükür.Et yiyemiyorum sadece,özellikle kebaptan tiksiniyorum resmen,görünce öğürtü tutuyor o derece :)Doktora söyledim şimdilik yiyemesen de olur dedi.Arada sırada yağlı olmamak şartı ile et döner ve köfte yiyorum, bir de et suyuna yapılmış çorba içiyorum, oradan alıyorumdur alacağımı umuyorum ki:)

Elimden geldiğince araştırmalar yapıyorum,güzel fikirler stokluyorum, blogları takip etmeye çalışıyorum, okuyorum araştırıyorum yazıyorum.İşten gelince yorgunluk ağır basıyor o yüzden hayalimdeki kadar çok yazamıyorum malesef.Bir de yemek yaptığım pek söylenemez,genel de annelerin yaptığı yemeklerden yiyoruz ya da eşim yapıyor bir şeyler.Bu konuda epey tembel çıktım:)Çocuğumuz yemek yiyene kadar kendimi geliştirmek istiyorum ama,anne yemeği de yesin yavrucak değil mi,sürekli anane babaanne yemeği olmaz yani :)

Şimdilik bu kadarcık!
Sağlıcakla kalın efendim.
:)

25 Ocak 2014 Cumartesi

hellooooüüüüü!!!!!!!!!

Ben burdayım diyeyim,bir de instagram turu yapayım dedim,ne zamandır yapmıyordum.

12.haftamızı da tamamladık çok şükür.Haftaya cuma günü randevumuz var.Tekrardan kalp atışlarını duymak,varlığını görmek için sabırsızlanıyorum.İnsan görmeyince epey özlüyormuş yahu!:)
İkili testimizi de yaptırıcaz o gün.Umuyorum ki her şey yolundadır.

Dualarınızı esirgemeyin bizden:)

Sağlıcakla kalın..

Sevgiler çok :)

         *****instagramdan takip etmek isterseniz eylullulye ismiyle arama yapabilirsiniz******




                                       Bu şirin şeyleri dayanamayıp Unnado'dan aldım:)


Bunlar da Unnado'dan :) Mini miniler ve çok tatlılar,içim gitti.

Buzdolabımın son hali :) Üye sayısı git gide artıyor!
             
              Bu da bugünkü kahvaltım..Mide bu kadarını alıyor ancak,fazla yüklenemiyorum.

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Popüler Yayınlar