13 Mayıs 2013 Pazartesi

sessiz çığlığım

harikalar diyarı sevdiğim bir ütopya olmuştur.alice'e imrenmişimdir hep.o kadar.sadece o kadar.yaşadığımız ülke,dünya buna izin vermiyor çoğu zaman.haberleri izliyorum,okuyorum,tüylerim sürekli diken diken.endişeleniyorum,korkuyorum,üzülüyorum,gözlerim doluyor..kafama tonlarca düşünce çöküyor,kalkmıyor.

holiganlık derecesinde fanatizmi kabullenmedim,kabullenmeyeceğimde!
terörmüş,kan-namus davasıymış biz bunlara karşı çıkarken sırf farklı futbol takımını tuttukları için birbirlerine düşman kesilenler birbirlerini yiyorlar,kan gövdeyi götürüyor,gencecik hayatlar bir solukta bitiveriyor.cümleyi kurarken bile yabancılaşıyorum,tüylerim diken diken oluyor.

hatay reyhanlı'daki patlama sonucunda bir çok masum insan hayata veda etti,hem de anneler gününden bir gün önce!kimsenin umrunda değil sanki.o patlama istanbul'da olsaydı yankısı bu derece hafif olmazdı eminim.
çoğu değeri,insanlığı kaybedişimizi üzülerek gözlemliyorum.

yeni nesil için,doğacak bebeler için endişem katlanarak artıyor.

ne acı!

12 yorum:

  1. Eylül'cüm çok net anlatmışsın.. İnsan yaşamının değeri yok.. Bir dönüp bakmak için kaç kişinin ölmesi gerek binlerce insanın mı? Bir can bu kadar mı değersiz.. 46 insan demek, 46 aile demek.. Ne çabuk unutulur, ne çabuk üzerine sünger çekilir olmuş yaraların.. Nereye gidiyoruz, inan çok korkuyorum ve endişeleniyorum.. Herkes "insan" olamaz..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. ne acı di mi?
      bir can bu kadar mı değersiz demişsin ya,ülkemizde malesef öyle.bir olayın önemsenmesi için öyle çok şart var ki şu ülkede.yazık gerçekten.
      insanım diye geçinen öyle çok yaratık var ki.hayvan demeye de dilim gitmiyor,hayvanlara en ağırından hakaret olur çünkü.

      Sil
    2. çok acı.. üzerine bastığın karınca ölmüş sanki.. değer yok.. Hatay'daki bombalı minibüs ilk önce Ankara'daymış, sonra Hatay'a geçmiş.. Sabah evden çıkıyoruz geri dönecekmişiz gibi.. Allah korusun.. Uyutuluyoruz, beynimiz uyuşuyor bu tür olaylar karşısında.. Allah yakınlarına sabır versın diyebiliyoruz.. bir gün bizim de arkamızdan diyecekleri gibi..

      Sil
    3. bazı kesim insanlar var ki kendi başlarına gelmedikçe anlamıyorlar,kafalarını bile çevirip bakmıyorlar.orda yaşayanlarda insan,şu an evleri cenaze evi.hiç bir günahları yoktu.hayatlarına senin benim gibi rutin bir şekilde devam ediyorlardı,ama şimdi yoklar.
      her an her yerde başımıza gelebilecek bir olay ne yazık ki.böyle saldırılar olmasa bile futbol teröristleri,eli silahlı magandalar ve türevleri öyle çok ki etrafta.dışarı çıkıyoruz,evimize sağsağlim gelip gelmeyeceğimiz tam bir muamma.
      çok düşündürücü bunlar çok.

      Sil
  2. Çok doğru ifade etmişsin. Allah gelecek nesilleri korusun

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. nerdeydik,nerelere geldik,nereye gidiyoruz...çok düşündürücü.
      bugün doğacak çocuğu gelecekte ne bekliyor o bile belli değil.

      Sil
  3. Aynen öyle... doğma büyüme İstanbulluyum ama ben bile haberlerde, gazetelerde sadece istanbul varmış gibi yayın yapılmasından şikayetçiyim.. ama bir de şu gerçek var ki maalesef ülke nüfusunun en büyük kısmı istanbul'a yığılmış durumda. Keşke her ile bu kadar yatırım yapılsaydı da göç olmasaydı. Geçenlerde İstanbulu özledim diye yazmışsın, hiç özleme buraları. Yaşanacak şehir değil. her yerde olay, trafik korkunş, sizler 1 saatte şehir değiştirirken biz yeri geliyor bir saatte 20 kilometre anca gidebiliyoruz. En ufak durumda biber gazı, bak daha cumartesi çoluk çocuk millet perişan oldu Beşiktaşta, ne efendim maç varmış şuymuş buymuş. Biz az kalsın o gün ailecek beşiktaşa gidecektik. İyi ki gitmemişiz evimizin yanındaki parka gitmişiz. Reyhanlı bir facia yaşadı çoğu da eminim gizlendi bizlerden, ne büyük oyunlar dönüyor Eylül'cüm, aklımız ermiyor bizim :(

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. ah keşke keşke..diğer illerin de kalkınmasını,ayrı ayrı başarılı yerlere gelebilmesini öyle çok istiyorum ki..
      istanbul demek çocukluğum demek benim için.bazen çocukluğumu çok özlüyorum ve bu yüzdendir ki istanbulu da özlüyorum.ama şu anki halini değil elbette.aklımda kalan istanbulu öyle çok özlüyorum ki.
      artik ülkemizin her köşesinde bir tehlike var neredeyse.insanlar insanlık çıkıyor ışık hızıyla.nerde,ne zaman başına ne gelir hiç belli değil.allaha emanet yaşıyoruz gerçekten de.
      Allah tüm masumları korusun demekten başka hiç bir şey gelmiyor elden ne yazık ki :(

      Sil
  4. Dün akşam maçı oğlumla evde izledik.
    Sahada çıkan olaylardan sonra bir gün oğlumunda bu maçları izlemeye gideceğini düşündüm. Bak onu hayal edebiliyorum sorun yok, sorun sağ salim eve dönüşünü hayal edemememde.
    Duyarlılık sadece kolunda siyah bant ile sahaya çıkmakla olsa keşke!
    Ah Eylül, nasıl unutuyoruz insanlığımızı böyle...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. şu anda çocuğum olmadığı halde bu tarz düşünceler tüylerimi diken diken etmeye yetiyor.senin ne denli tasalandığını daha iyi anlayabiliyorum.
      duyarlılık-insanlık bakkallarda,marketlerde satılan bir şey değil ne yazık ki.
      ah keşke diyorum içimden hep ama keşkelerimle de kalakalıyorum.
      Allah yardımcımız olsun.

      Sil
  5. Çocuğumun ve yetiştirdiğim çocuklarımın geleceğinden duyduğum endişeyi arttıran bir gidişat,çok üzücü hem de çok...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. canım senin ayrıca üzücü,anlayabiliyorum.
      söylenecek söz kalmıyor ne yazık ki.

      Sil

tekrar tekrar beklerim efendim,özletmeyin kendinizi :)

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Popüler Yayınlar