19 Kasım 2012 Pazartesi

adaptasyon süreci

yıllarca oluşturduğun bir düzen oluyor anne-baba evinde ve gün geliyor o düzen pof değişiveriyor evlendiğinde.sen de istiyorsun içten içe değişmeyi ki değişimi severim,açığımdır her zaman.
adaptasyon süreci oluyor başlarda.zaten balayına çıktığında  birşey anlamıyorsun,hala sevgiliymişsiniz gibi geliyor:)dönünce,evi çekip çevirmeye başlayınca anlaşılıyor durum.sonuç zevkli.
ben temizlik yapmayı sevmezdim önceden,evde kaçardım hep,anneme derdim amma temizlik yapıyorsun derdim:)ama şimdi kendimi temizlik yaparken,orayı burayı köşeği bucağı düzenlerken buluyorum ve mutlu oluyorum garip bir şekilde.kocaman ev sadece sizin düşünsenize,istediğinizi yapmakta özgürsünüz.etrafı toparlamayıp dağınık ve pis de bırakabilirim,bu da bir seçenek tabii ama yapmıyorum,içimden gelmiyor çünkü.
kadınların korkulu rüyası ütüdür mesela.ben de başlarda eyvah birikti çamaşırlar napıcam falan diyordum.bir formül buldum: kendimi oyalıyorum :) ütü yapacağım zaman açıyorum internetten sevdiğim ve kaçırdığım programları,dizileri..geçiyorum karşısına kuruyorum ütü masasını,gel keyfim gel,ütü bitiveriyor hemen inanın :) o yüzden şimdilik kabus değil ütü benim için.
hafta içi çalışıyoruz malum.akşam eve gelince yemekti bulaşıktı,tv ye göz gezdir,nete şöyle bir bak  derken vakit çok çabuk geçiveriyor ve spor yapmaya vaktimiz kalmıyor malesef.sabahın köründe uyanmasak(06.45) daha geç vakte kadar uyanık kalırsın ama malum iş işte :) haftasonu daha bir bereketli oluyor,rahat rahat yürüyüşümüzü de yapıyoruz sporumuzu da..şahsen benim kilo sorunum yok,yiyip yiyip de bir türlü kilo almayanlardanım ama kendimi sağlıklı hissetmek için spora ihtiyaç duyuyorum.rahatlıyorum uzun uzun yürüyünce mesela.geçen cumartesi akşam epey bir yürüdük koştuk,sonra yol üstünde şırdancı görmeyelim mi ve canımız da feci şekilde istemesin mi? oturduk birer şirdan yedik :) bu ne perhiz bu ne lahana turşusu muhabbetini gerçekleştirmiş olduk kocacımla :)
yazmayı ne kadar da özlemişim..şu aralar yazmaya vakit ayıramıyorum pek.hem burayı hem de günlüğümü ihmal ediyorum.orta okuldan beri günlük tutan bir insanım ben,arşivim geniş hepsi evde duruyor  :) ama evlendiğimden beri gerçek anlamda hiç ama hiç yazamadım.en kısa zamanda yazmaya vakit ayırabilirim umarım diyorum ve bu postu burda sonlandırıyorum.neşeli,afacan,kıpır kıpır bir şarkı gibi hissediyorum kendimi.bol güneşli,umutlu,enerjik günler diliyorum tüm insanlara...insan gibi yaşamasını bilenlere!

2 yorum:

tekrar tekrar beklerim efendim,özletmeyin kendinizi :)

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Popüler Yayınlar